کاش بيايم براي بي پناها سايبون باشم
با دلاي غم گرفته کمي مهربون باشيم
کاش يه کاري بکنيم که خستگي ها در بشه
مرحمي بشيم که زخم آدما بهتر بشه
کاشکي شاخه ي درخت زندگي رو نشکنيم
گل سرخ و از تو شهر پاک باغچه نکنيم
کاشکي پاک کنيم تموم اشکايي جاريه
رنگ ياسايي کنيم که هميشه بهاريه
کاش با مهربونيمون غصه ها رو کم بکنيم
رشته هاي عشق و تا هميشه محکم بکنيم
کاش بشينيم پاي صحبت اونا که بي کسن
اگه درد و دل کنن به آرزوشون ميرسن
کاش تو عصري که همش سنگيه و آهنيه
بگيم از چيزايي که خوبه ولي رفتنيه
کاش هنوز دير نشده قدر همو خوب بدونيم
نکنه دير بشه تا ابد پشيمون بمونيم
کاشکي اين يه جمله هيچ موقع زيادمون نره
آدمي چه بد باشه چه خوب باشه مسافره