تو کيستي ، که من اينگونه ، بي تو بي تابم ؟ شب از هجوم خيالت نمي برد خوابم تو چيستي ، که من از موج هر تبسم تو بسان قايق ، سر گشته ، روي گردابم ! تو در کدام سحر ، بر کدام اسب سپيد ؟ تو را کدام خدا ؟ تو را کدام جهان ؟ تو در کدام کرانه ، تو از کدام صدف ؟ تو در کدام چمن ، همره کدام نسيم ؟ تو از کدام سبو؟ من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه چه کرد با دل من آن نگاه شيرين ، آه مدام پيش نگاهي ، مدام پيش نگاه .چه آرزوي محالي است زيستن با تو مرا همين بگذارند يک سخن با تو : به من بگو که مرا از دهان شير بگير به من بگو که برو در دهان شير بمير بگو برو جگر کوه قاف را بشکاف ستاره ها را از آسمان بيار به زير؟ ترا به هر چه تو گويي ، به دوستي سوگند هر آنچه خواهي از من بخواه ، صبر مخواه . که صبر ، راه درازي به مرگ پيوسته است تو آرزوي بلندي و دست من کوتاه تو دور دست اميدي و پاي من خسته است همه وجود تو مهر است و جان من محروم چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است به روزم و منتظر شما